W 82 rocznicę wybuchu II wojny światowej.
W pamięci Polaków nieustannie istnieje obraz wojny, walki, która towarzyszy nam od początku istnienia państwa, poprzez czasy zaborów do najstraszliwszego doświadczenia, jakim była II wojna światowa. Polacy odegrali w tej wojnie rolę znaczącą. Pogrążeni w walce od 1 września 1939r. w sposób heroiczny, przez 36 dni, stawiali czoła o wiele silniejszemu agresorowi. Po zakończeniu wojny obronnej, byli wszędzie tam, gdzie walczono z wrogiem – III Rzeszą Niemiecką.W czasie tego konfliktu, zginęło blisko 6 mil. Polaków. Umierali nie tylko na frontach II wojny światowej, ale także w obozach, rozstrzelani i mordowani.Okupanci wyniszczyli polską elitę intelektualną, zabijając nauczycieli, lekarzy, prawników, księży.
W kronice jednej z bydgoskich szkół można odnaleźć zapis: Oto straty wśród nauczycielstwa bydgoskiego:Uwięzieni we wrześniu 1939 r. i zamordowani: 66 nauczycieli, polegli na polu chwały w randze oficerów: 12 nauczycieli; zginęli w obozach koncentracyjnych: 4 nauczycieli, padli z rąk bandytów- skrytobójców: 2 nauczycieli; rozstrzelany jako zakładnik 1 nauczyciel; zginął w czasie powstania w Warszawie 1 nauczyciel, przepadło bez wieści 6 nauczycieli.Razem 111 nauczycieli (108 mężczyzn, 3 kobiety).W tym: 5 dyrektorów,17 kierowników szkół, 30 profesorów,3 księży profesorów, 56 nauczycieli.To wspomnienie oddaje skalę strat jakich doświadczył naród polski w czasie najstraszliwszego konfliktu.Jednak, Polacy ponieśli o wiele większe straty, od 17 września 1939 r. musieli stawić czoła, drugiemu oprawcy – Związkowi Sowieckiemu. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Rzeczypospolitej nie było nadziei na zwycięstwo, a wcześniejsze zapewnienia Francji i Wielkiej Brytanii o wsparciu Polski w walce z Hitlerem zakończyły się „dziwną wojną”, bo chociaż 3 września 1939 r. rządy Wielkiej Brytanii i Francji wypowiedziały wojnę Niemcom, to jednak już 12 września sojusznicy podjęli decyzję o zaniechaniu jakichkolwiek działań. Całe wsparcie dla Polski, ograniczało się do nielicznych patroli na przedpolu niemieckich umocnień i „bombardowania” przeciwnika propagandowymi ulotkami skierowanymi do żołnierzy Wehrmachtu. Dlaczego więc Polacy walczyli? Dlaczego pomimo osamotnienia nie poddali się? Pamiętajmy, że nasz Naród odzyskał niepodległość po ponad wieku niewoli, że II Rzeczypospolita była największym skarbem ówczesnych Polaków i niewyobrażalna była jej utrata. Skala strat, ofiar i doświadczeń naszego Narodu w tym konflikcie była ogromna, ale Polacy dźwignęli ją z wielkim honorem.
Pamiętajmy o ofiarach II wojny światowej, o Polakach, którzy ponieśli śmierć za naszą Ojczyznę, gdyż bez ich poświęcenia trudno mówić o wolności i pokoju.
Emilia Chrebor- Paciorek
